۰۷
مهر
۹۲
خسته ام
از این کویر ، این کویر کور و پیر
این هُبوط بی دلیل ، این سقوط ناگزیر
آسمان بی هدف ، بادهای بی طرف
ابر های سر به راه ، بید های سربه زیر
ای نظاره ی شگفت ! ای نگاه ناگهان !
ای هماره در نظر ! ای هنوز بینظیر !
آیه آیه ایت صریح ، سوره سوره ات فصیح
مثل خطی از هبوط ، مثل سطری از کویر
مثل شعر، ناگهان مثل گریه ، بی امان
مثل لحظه های وحی ، اجتناب ناپذیر
ای مسافر غریب ، در دیار خویشتن
با تو آشنا شدم ، با تو در همین مسیر
از کویر سوت و کور تا مرا صدا زدی
دیدمت ولی چه دور ! دیدمت ولی چه دیر !
این تویی در آن طرف پشت میله ها رها
این منم در این طرف ، پشت میله ها اسیر
دست خسته ی مرا مثل کودکی بگیر
با خودت مرا ببر ، خسته ام از این کویر...
